Σκοπός: Η ανάδειξη και ανάλυση των τρόπων μέσου των οποίων η ίδια η θεραπευτική σχέση χρησιμοποιείται σαν εργαλείο αλλαγής και συγκεκριμένα αναδόμησης των πεποιθήσεων. Η σημασία της θεραπευτικής σχέσης στην επίτευξη του καλύτερου θεραπευτικού αποτελέσματος είναι δεδομένη και μελετάται από πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις.

Η εννοιολογική κατανόηση μπορεί να διαφέρει και όροι όπως συνεργατικός εμπειρισμός και θεραπευτική συμμαχία σηματοδοτούν την ανάγκη ενσωμάτωσης της «σχεσιακής διάστασης» και της αμοιβαιότητας στη συν-δημιουργία του καταλληλότερου και αποτελεσματικότερου περιβάλλοντος θεραπευτικής αλλαγής.  Σύμφωνα με την κλασσική γνωσιακή θεώρηση, οι απαραίτητες συνιστώσες δόμησης δυνατής θεραπευτικής συμμαχίας είναι η  ζεστασιά, η αυθεντικότητα και η συναισθηματική κατανόηση που προάγουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας στον θεραπευόμενο έτσι ώστε ο τελευταίος να δεχθεί να εφαρμόσει τις τεχνικές µε στόχο την αλλαγή.

Οι σύγχρονοι γνωσιακοί  θεραπευτές έχουν προτείνει ότι η θεραπευτική σχέση αντικατοπτρίζει τα διαπροσωπικά σχήματα, τα προηγούμενα μοτίβα προσκόλλησης, τη συναισθηματική επεξεργασία, τις αποτυχίες στην επικύρωση και την ενσυναίσθηση, καθώς και στη συχνότητα των διαδικασιών που υπονομεύουν τη συμμόρφωση και προκαλούν αντίσταση. Το σύγχρονο εργαλείο  επίλυση των “ρήξεων” στη θεραπευτική σχέση παρέχει μια σημαντική ευκαιρία για τη χρήση της σχέσης ως μέσου τροποποίησης των γνωστικών και συναισθηματικών προβλημάτων.

Συζήτηση: θα αναλυθούν οι τρόποι με τους οποίους η  αλληλεπίδραση  επηρεάζεται αμφίδρομα και από τον θεραπευτή και από το θεραπευόμενο και θα παρουσιαστούν οι σύνθετες διαστάσεις και επιπλοκές της «καινούργιας πραγματικότητας» που κατασκευάζεται από την τριάδα «θεραπευτής – θεραπευόμενος – θεραπευτική σχέση». Αναλυτική περιγραφή θα δοθεί σχετικά με την απευθείας χρήση της σχέσης στη γνωσιακή αναδόμηση των πεποιθήσεων του θεραπευομένου.